Kapot van mooie relaties? Ze komen Down the Road!
Ik zag bij toeval een aflevering van “Down the Road”, een TV-programma waarin zes jongvolwassenen met het syndroom van Down samen met twee begeleiders door Canada reisden. Ik was vanaf het eerste moment geboeid, en niet alleen door de prachtige natuur en de inspirerende reis, maar ook door de puurheid van de deelnemers.
Met hun openheid en spontaniteit, gingen ze recht mijn hart in. Hoe ze met elkaar omgingen raakte me tot tranen.
Eerlijk en direct -en tegelijk respectvol en in verbinding met elkaar. Zo wilde ik de relaties in mijn leven óók. Maar die had ik met geen van mijn dierbaren, mijn kinderen uitgezonderd.
Mijn nieuwe relaties zijn dat wel en dat is ongekend fijn en helend!
Maar de halve eeuw gemis hieraan werd diep geraakt door deze groep jonge mensen en hun begeleiders.
Je niet gezien voelen in een relatie -omdat je niet gezien wórdt
Of wat vaker voorkomt: je niet gezien voelen in meer dan één -of zelfs in veel- relaties. Dat laatste was mijn ervaring.
De relaties die ik tot mijn 55e had waren afstandelijk. Niet alleen met geliefden, maar met alle volwassenen: met familieleden, kennissen en in vriendschappen. Als ze me af en toe aanhaalden, of als (meestal) ik contact initieerde, deden ze aardig en leek er niks aan de hand. Maar daarbuiten was er altijd afstand, fysiek, verbaal en energetisch. De band groeide niet.
Dat kon ook niet: ik werd tussentijds over het hoofd gezien, vergeten of genegeerd.
Lang piekerde ik me suf wat er mis was met mij. Na decennia zelfhulp en therapie weet ik: niets. Behalve mijn onbewuste neiging, om eindeloos mee te bewegen in toxische patronen. Het had een halve eeuw pijn en stress gescheeld, als ik had geweten wat er écht speelt bij aantrekken- en-afstoten patronen in relaties. Bij mijzelf én bij de mensen die het vertonen.
Hier spelen extreme energetische en psychologische krachten. Klik op de cover van het onderstaande e-book Zondebok. Dit speelt in elk soort toxische relatie in vaste patronen, die beslist anders zijn dan de informatie over narcistisch misbruik en toxische relaties aangeeft! Ik bespaar je veel valse hoop en dus pijn en tijd in onderstaand e-book Afdankfase Alarm. Klik op de cover voor meer informatie!
Warmte en respect in een relatie
Dit pijnlijke aantrekken-en-afstoten-gedrag was de jonge reizigers in Down the Road vreemd. De relaties tussen deze mensen waren niet allemaal hecht, maar wel transparant en veilig.
Zo waren er bij aankomst in een nieuw vakantieverblijf een homoseksuele jongen met Down met een dito heteroseksuele jongen samen op één kamer ingedeeld. Die laatste ging met de homoseksueel 1 op 1 het gesprek aan: hij voelde zich door hun verschil in geaardheid niet prettig bij het vooruitzicht, om enkele nachten een kamer te delen. Hij deed dat open, zonder vernislaag maar zo respectvol… die homoseksuele jongen voelde zich door hem totaal geaccepteerd. Ook al werd de hetero jongen -die thuis al serieuze verkering met een meisje had- elders ingedeeld. Deze jongens vormden de verdere reis een diepe vriendschapsband waar geen ruis op de lijn zat.
Ook andere interacties tussen de groepsleden waren open, soms confronterend maar steeds zo ontwapenend eerlijk en respectvol. En vaak heel warm… een warmte die ik zelf zelden in mijn volwassen relaties heb ervaren.
Het bracht een eindeloze stroom tranen bij me omhoog. Deze mensen hadden geen maskers. Het warme zat in hun hele wezen. Ze waren ‘gewoon’ echt en puur, zonder strategie of agenda. Zonder ‘kleine”, meer verhulde daden van verraad als negeren of het al dan niet subtiel bekritiseren van elkaar.
Kleine en grote daden van verraad, oftewel 40 vormen van vaak voorkomend toxisch gedrag, vind je GRATIS samengevat in mijn Checklist Toxische relaties en verborgen narcisme. Met heldere, deels persoonlijke voorbeelden. En een handige invul-lijst voor toxisch gedrag dat je per soort relatie kunt bijhouden, zodat je ook de patronen gaat herkennen.
Respect was bij deze groep reizigers vanzelfsprekend. Nergens de kleinerende of betweterige toon die ik lang voor lief nam in mijn huwelijk. Of de meer subtiele ondertoon van superioriteit naar mij toe door veel anderen in mijn leven. Alsof ik altijd de mindere was en respect in een relatie moest verdienen. Maar ik schikte me hierin, uit angst dat ze nog meer afstand van mij zouden nemen.
Je onzichtbaar voelen: een vloek en een comfortzone tegelijk
Achteraf terugkijkend, vind ik het schokkend hoe lang toxisch gedrag mijn comfortzone was. Maar ik was me wel bewust van een soort vage vloek die op me leek te rusten. Een onzichtbaar stigma, waardoor niemand mij ooit écht in zijn of haar leven toeliet. Al werd voor de vorm gedaan alsof. Met de mij dierbare mensen zat ik tientallen jaren in een patroon van aantrekken en afstoten. Tussentijds bestond ik niet en werd er weinig contact met mij opgenomen. Maar ik hield de uitzichtloze patronen zelf in stand door loyaal contact te blijven zoeken.
Nu zie ik in hoe bizar rooskleurig mijn beeld was van deze toxische relaties. Het was een fata morgana, gevoed door het feit dat ze af en toe leuk met me omgingen. Juist die goede momenten stelden me gerust. En ze wakkerden, naast valse hoop, een sterk verlangen aan naar méér connectie.
Pas na mijn 50e ging het gebrek aan connectie steeds meer knagen. En ging ik het actieve misbruik door mijn ex-man en enkele “vriend(inn)en” begrenzen. Dat herkende ik wél en werd steeds erger rond mijn echtscheiding. Dat ik deze heftige ervaringen wéér in mijn eentje moest verwerken, wat ik met elk groot probleem in mijn leven had gedaan, brak me nu op. Niet gezien en niet gesteund worden door je naasten -in welk soort relatie ook- is een afschuwelijk eenzame en pijnlijke ervaring.
In Down the Road zag ik hoe een meisje dat zich een tijdje niet goed voelde, vaak werd omringd door groepsgenoten die vanuit hun hart bleven volgen en informeren hoe het met haar ging.
He contrast met mijn eigen ervaringen kon niet groter zijn. Dat raakte toch nog onverwacht diep.
Ook als je sociaal bent, kun je alleen zijn in een relatie
… en wel in elk soort relatie. Ik ben zelf extravert, sociaal en open. Ik bleef lang onevenredig veel investeren in pijnlijk karige relaties en gunde mezelf lange tijd niets beters. Uiteindelijk richtte ik me wel steeds meer op andere relaties, maar die bleken net zo toxisch. Er was toch van alles in mijzelf, dat mij een magneet maakte voor toxisch gedrag. En niet alleen mij maar veel slachtoffers van toxisch gedrag. Wereldwijd gelden dezelfde patronen en oorzaken -zie het e-book hieronder).
Ik nam me ook herhaaldelijk voor om afstand te nemen, maar dat lukte lange tijd niet. Los van het feit dat ik gehecht was aan deze mensen, voelde ik een vage druk om contact op te blijven nemen… en tegelijk leek dit de mensen van me af te duwen.
Het was erg verwarrend en gaf regelmatig stress. Tijdens contact leek iedereen positief. Maar tussen contactmomenten in leek ik vergeten en voelden al mijn volwassen connecties energetisch zwak, alsof ik aan een dun draadje hing.
Nu ik gezonde relaties heb, weet ik hoe levend die altijd voelen. Zelfs als je een tijdje minder vaak contact hebt. Je bent in elkaars hart en dat voel je, waar je ook bent!
Er niet bij horen in je eigen familie en in andere groepen holt je leven uit. Het is een diepe menselijke basisbehoefte om bij andere mensen te horen. Gelukkig had ik mijn kinderen nog; voor hen wilde ik doorleven -letterlijk in de ondraaglijk eenzame jaren rond mijn echtscheiding. Maar lang daarvoor al voelde ik regelmatig de pijn van het diepe gemis aan een volwassen tribe. Het gebrek aan menselijke spiegels beperkt je op elk gebied van je leven.
Daarbij kwam steeds de hertraumatisering van elke daad van emotionele verwaarlozing en toenemend actief verraad door “vrienden” en familie -dit gebeurde in mijn 13-jarig huwelijk al dagelijks. Ik overleefde al die tijd op dit emotionele hongerdieet, door mijn blinde positiIvisme en veerkracht. Daardoor onderhield ik decennia lang heilloos contact met dierbare toxische mensen.
Dit alles bracht rond mijn echtscheiding een versneld bewustwordingsproces op gang, waardoor ik absoluut geen herhaling van zulke traumatische situaties meer kon verdragen. Mijn onderscheidingsvermogen werd ook scherper.
Ik ging steeds meer, vaak al levenslang bestaande toxische patronen zien. Hoe grilliger en langer de intervallen, hoe later ik ze zag. Maar onmiskenbaar was er het aantrekken-en-afstoten in elk soort relatie. In decennia lange vriendschappen, met mijn familieleden en kennissen en zelfs in groepen voor studie of ontspanning.
Er waren nog veel andere, universeel geldende redenen, waardoor ik die patronen pas zo laat ontdekte. Deze psychologische en energetische oorzaken staan allemaal in de twee heldere E-Books hieronder, met in het laatste e-book ook minder bekende, maar juist voor empathische mensen erg belangrijke energetische en spirituele redenen. Lees of je deze oorzaken herkent, en wat je kunt doen om jezelf uit toxische patronen te bevrijden. Klik op de covers voor de inhoud per e-book!
Van eenzaamheid naar veilige relaties
Zo graag wilde ik ervaren wat ik bij deze jonge mensen zag. Zelfs als een groepslid zich even wilde afzonderen na een drukke dag, gaf de rest van de groep hem of haar de ruimte, maar bleef ook in contact. Niet opdringerig, niet afstandelijk, maar met een vanzelfsprekende warmte. Ervaren dat je er voor elkaar bent, ook bij tijdelijk wat minder frequent contact. Voelen dat de connectie gewoon blijft stromen. Zodat je er voor elkaar bent als daar behoefte aan is. Deze jongvolwassenen lieten mij scherp zien en pijnlijk voelen, hoe fijn échte verbinding is!
Gaandeweg mijn helingsproces werd ik me steeds bewuster waardoor precies ik de pijnlijke relatiepatronen continueerde. En zag ik ook, dat de enige uitweg was het maken van andere, nieuwe keuzes in elke moeizame, pijnlijke relatie. Op mijn ‘Over mij’-pagina “Gwen” lees je mijn worsteling met dit besef. Ik nam altijd al onevenredig veel verantwoordelijkheid in relaties. Maar deed dat onvoldoende in de relatie met mezelf.
Door mijn bewustwording en de diepe pijn groeide, naast frustratie, ook nieuwe kracht in mij. Met lef en drive ging ik de confrontaties met mijn dierbaren aan. De grote angst die ik overwon werd werkelijkheid: elke bestaande volwassen relatie sneuvelde daarna! Dit is logisch: de Wet van Aantrekking “duwt” je naar betere situaties met elke keuze die je maakt vanuit zelfliefde -of niet, maar dan krijg je meer van hetzelfde om je les te leren. Deze wet is het leidend principe dat overal in mijn werk terugkomt. Ik kreeg nieuwe, geleidelijk minder toxische relaties op mijn pad en leerde snel.
In nieuwe relaties durf ik nu mijn wensen en grenzen rustig te uiten. Ik vertrouw volledig op mijn onderscheidingsvermogen en laat uitsluitend veilige, gezonde relaties in mijn leven toe. En even logisch: die trek ik nu steeds meer aan. Relaties waarin respect en openheid de basis vormen. Je moet er een turbulente tijd voor doormaken, maar ik kan volmondig zeggen: veilige, liefdevolle relaties zijn alle uitdagingen meer dan waard!
Wil jij ook meer fijne, gezonde relaties? Ik help je graag. En ik bespaar je mijn decennialange omwegen! Ook jij verdient meer eerlijke, veilige reiaties waarin je gezien, geliefd en gewaardeerd wordt. Ik geef diep helende coachingssessies waarin ik je help om je pijnlijke toxische relaties te navigeren. Zodat je zo snel mogelijk fijne relaties krijgt! Mijn focus ligt op het herkennen van de patronen, zowel bij jezelf als bij de ander. En die bij jezélf te veranderen. Dat is de enige weg. Maar die hoeft niet langer te duren dan nodig.
Mooie relaties staan voor jou klaar. Down the road!
